BURMISTRZ CIECHANOWCA

        ul. Mickiewicza 1

   18-230 Ciechanowiec

Ciechanowiec, 10.01.2017 r.

RF.3120.2.2.2016

Interpretacja indywidualna

Burmistrz Ciechanowca działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz art. 1a ust. 1 pkt 2 i art. 2 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. u. z 2016 r. poz. 716 z późn. zm.) w związku z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej udziela interpretacji w sprawie ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości stanowiącej wartość budowli.

W dniu 26 października 2016 r. do tutejszego Organu  wpłynął wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od nieruchomości w zakresie uznania za przedmiot opodatkowania w postaci budowli wyłącznie części budowlanych elektrowni wiatrowych. 

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest spółką osobową która jest właścicielem elektrowni wiatrowej w związku z czym zobowiązana jest do uiszczania podatku od nieruchomości. Elektrownia wiatrowa jest związana z działalnością gospodarczą. Od wartości elektrowni wiatrowej dokonywane były odpisy amortyzacyjne.

Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości w roku 2017 będą wyłącznie części budowlane elektrowni wiatrowej?

Stanowisko wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2017 roku, za budowlę w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych dotyczących podatku od nieruchomości uznaje się wyłącznie  elementy budowlane elektrowni wiatrowej, czyli fundament oraz wieżę. Celem uzasadnienia zaprezentowanego stanowiska wnioskodawca podał, że w oparciu o powyższe przepisy przedmiotem opodatkowania elektrowni wiatrowej zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w związku z art. 3 ust. 3 prawa budowlanego, jest część budowlana urządzenia technicznego (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń). Wymieniony w powyższym przepisie katalog należy traktować jako katalog przykładowy, bowiem ustawodawca wskazuje wyraźnie innych urządzeń, takim urządzeniem niewątpliwie może być elektrownia wiatrowa. Tym samym tylko część budowlana urządzenia technicznego (w tym przypadku elektrowni wiatrowej) może być uznana za przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Wnioskodawca wskazuje, że art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (Dz. U. 2016.961) wprowadził definicję elektrowni wiatrowej jako budowli w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, składającą się z co najmniej z fundamentu, wieży oraz elementów technicznych, o mocy większej niż moc mikroinstalacji w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478 i 2365 oraz z 2016 r. poz. 925). Według wnioskodawcy należy zauważyć, że ustawa o podatkach i opłatach lokalnych definiując budowlę sięga do prawa budowlanego. Natomiast ustawa o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych nie jest ustawą podatkową ani ustawą, do której ustawa podatkowa odsyła. Nie można zatem stosować definicji legalnych w niej się znajdujących do określania przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Dodatkowo ustawa o inwestycjach odsyła w zakresie definicji budowli również do Prawa budowlanego. Należy zatem uznać, iż to Prawo budowlane (jak to ma miejsce dotychczas i co wydaje się potwierdzać definicja zawarta w ustawie o inwestycjach) jest ustawą, w oparciu o którą należy określać zakres opodatkowania podatkiem od nieruchomości w przypadku budowli.

Zgodnie z Pismem Zastępcy Dyrektora Departamentu Podatków Lokalnych i Katastru – Ministerstwa Finansów z dnia 10 lutego 2003 r., nr LK – 2443/LP/02/AP, w sprawie nowych definicji w podatku od nieruchomości „Definicje, zawarte w art. 1a ust. 1 pkt 1, 2, 3 i 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych odwołują się bezpośrednio do prawa budowlanego. Pojęcia zawarte w tych przepisach, które nie zostały zdefiniowane na gruncie ustawy o  podatkach i opłatach lokalnych, należy interpretować zgodnie z ich rozumieniem w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126) oraz aktach wykonawczych wydanych na podstawie tej ustawy, w szczególności w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690)”. W związku z powyższym według wnioskodawcy odnoszenie się na potrzeby ustawy  o podatkach i opłatach lokalnych do definicji elektrowni wiatrowej zawartej w ustawie o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych jest błędne.

Wnioskodawca powołuje się na pismo Ministerstwa Finansów SPS –023-2379/11 z dnia 18 sierpnia 2011 r., z którego wynika, że ustawa Prawo budowlane wprost uznaje elektrownie wiatrowe za urządzenia techniczne, za budowle uznaje ich część budowlaną, tj. fundament i maszt. Pozostała część, w szczególności gondola, wirniki i urządzenia przetwarzające energię w prąd elektryczny stanowi pozostałą cześć urządzenia technicznego. Z kolei urządzenie budowlane to urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Odnosząc to do analizowanego zagadnienia ustalić należy, czy część technologiczna wraz z instalacjami wpisuje się w definicję urządzenia budowlanego. Dla uznania części technologicznej elektrowni wiatrowej za urządzenie budowlane niezbędne jest, aby umożliwiała ona użytkowanie części budowlanej elektrowni wiatrowej (fundamentów, filaru) zgodnie z jej przeznaczeniem.

Ponadto, wnioskodawca wskazuje na wyroki sądów administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt II FSK 1184/08, zajął stanowisko iż ”sporne w sprawie niniejszej w zakresie oceny prawno podatkowej: urządzenia i przedmioty, będące wyposażeniem elektrowni wiatrowej, takie jak wirnik ze skrzydłami, skrzynia biegów, komputer sterujący, transformator, rozdzielnia elektryczna, instalacja alarmowa oraz instalacja zdalnego sterowania, nie stanowią urządzeń budowlanych, o których mowa w art. 1a pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.) w związku z art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118) i nie są też wchodzącymi w skład budowli jako całości techniczno – użytkowej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 wymienionej ustawy podatkowej w związku z art. 3 pkt 1 lit. b powołanej ustawy Prawo budowlane”.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 maja 2012 r. (sygn. II FSK 2132/10).

Wnioskodawca nadmienia, że w świetle wprowadzonych w roku 2016 zmian w ustawie prawo budowlane i wykreśleniu elektrowni wiatrowych z przykładowego katalogu urządzeń technicznych takich jak kotły, piece przemysłowe, elektrownie jądrowe i inne urządzenia, należy odnieść się do stanowiska judykatury co do innych rodzajów urządzeń technicznych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w wyroku z dnia 13 czerwca 2014r. Sygn. I SA/Op 327/14 wskazał, że „w ocenie Sądu budowa analizowanego urządzenia: paneli fotowoltaicznych, które są elementami krzemowych płyt półprzewodnikowych, zamocowanymi do gruntu za pomocą specjalnego systemu kotw, palowania czy płyt betonowych oraz funkcja jaką spełniają – zamiana energii słonecznej na elektryczną, sprawiają że należy za budowle uznać jedynie ich części budowlane i jedynie w takim zakresie podlegają one podatkowi od nieruchomości”.

Reasumując wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości w przedmiotowej sprawie w 2017 roku będzie wyłącznie część budowlana elektrowni wiatrowej.

Stanowisko organu podatkowego w sprawie przedstawionego stanu faktycznego:

Po analizie zaprezentowanej argumentacji, w świetle obowiązującego stanu prawnego Burmistrz Ciechanowca zważa, co następuje:
Elektrownia wiatrowa jest to przykład obiektu budowlanego, który składa się z części budowlanych oraz niebudowlanych. Na zasady jego opodatkowania podatkiem od nieruchomości wpływ mają nie tylko przepisy ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 716 z późn. zm.) ale może przede wszystkim przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290 z późn. zm.). Zgodnie bowiem z poglądem prawnym zaprezentowanym w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 września 2011 r. (P 33/09) przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości mogą być jedynie takie budowle, które zostały wymienione w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, w pozostałych przepisach tej ustawy lub w załączniku do niej. Klasyfikowanie obiektów jakim są elektrownie wiatrowe na potrzeby opodatkowania powinno być dokonywane z uwzględnieniem zarówno przepisów podatkowych (ustawy o podatkach i opłatach lokalnych) jak i prawa budowlanego, do którego w art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawa ta odsyła. Zgodnie bowiem z powyższym przepisem, budowlą jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Mając powyższe na uwadze do czasu wprowadzenia zmian w prawie budowlanym, wynikających z ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 961 z późn. zm.) w orzecznictwie sądów administracyjnych od 2009 r. często prezentowano pogląd, wedle którego urządzenia i przedmioty będące wyposażeniem elektrowni wiatrowej, takie jak: wirnik ze skrzydłami, skrzynia biegów, komputer sterujący, transformator, rozdzielnia elektryczna, instalacja alarmowa oraz instalacja zdalnego sterowania nie stanowią urządzeń budowlanych, o których mowa w art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i nie są też budowlami wchodzącymi w skład budowli jako całości techniczno użytkowej (Wyrok NSA z dnia 16 grudnia 2009 r. II FSK 1184/08)

Mając na uwadze, że orzecznictwo sądów administracyjnych w zakresie opodatkowania elektrowni wiatrowych opierało się w znacznej mierze na art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane to zmiana przepisów w tym zakresie musi mieć istotne znaczenie. Na mocy nowelizacji wprowadzonej powołaną ustawą o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, począwszy od 16 lipca 2016 r. art. 3 pkt 3 nie wskazuje już wprost na elektrownie wiatrowe, których jedynie części budowlane zaliczane były do budowli. Oprócz tego w art. 2 ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 961) wskazano, że na potrzeby tej ustawy elektrownią wiatrową jest budowla w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, składająca się co najmniej z fundamentu, wieży oraz elementów technicznych, o mocy większej niż moc mikroinstalacji w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478 z póz. zm.).

O zakresie opodatkowania podatkiem od nieruchomości decyduje ustawa o podatkach i opłatach lokalnych, jednakże w przypadku budowli istotne znaczenie należy przypisać również normom prawa budowlanego. Wprowadzona przedmiotowa zmiana sprowadza się do tego iż na gruncie prawa budowlanego cała elektrownia wiatrowa jest obiektem budowlanym (budowlą). Cel ten który wyraźnie został wskazany w uzasadnieniu do projektu ustawy został zrealizowany w następujący sposób: w art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane, który definiuje budowle, wykreślono z przykładowego katalogu urządzeń technicznych, których jedynie części budowlane stanowią budowle, elektrownie wiatrowe. Następnie w załączniku do ustawy w kategorii XXIX wprowadzono nową kategorię obiektu budowlanego, jakim jest elektrownia wiatrowa. Z powyższego wynika, że po zmianie przepisów ustalenie prawidłowych zasad opodatkowania elektrowni wiatrowych wymaga sięgnięcia do trzech ustaw: ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, Prawa budowlanego oraz ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych.

Z dniem 16 lipca 2016 r. na mocy nowelizacji prawa budowlanego oraz wejścia w życie ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, za budowlę w rozumieniu art. 1a ust 2 ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych należy uznać elektrownię wiatrową składającą się zarówno z części budowlanych (fundamentu, wieży), jak i elementów niebudowlanych (technicznych), takich jak: wirnik z zespołem łopat, zespół przeniesienia napędu, generator prądotwórczy, układ sterowania i zespół gondoli wraz z mocowaniem i mechanizmem obrotu.

Powyższa teza opiera się na założeniu, iż art. 1a ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych definiując budowlę odsyła do pojęcia obiektu budowlanego w prawie budowlanym.

Stosownie do art. 3 pkt 1 prawa budowlanego jedną z kategorii obiektów budowlanych są budowle. Zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Konstytucyjnego zaprezentowanym w wyroku w sprawie P 33/09, opodatkowane mogą być tylko takie budowle, które zostały wymienione w art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane, innych przepisach tej ustawy, albo w załączniku do niej. Ponadto o statusie poszczególnych obiektów budowlanych mogą decydować również inne przepisy ustawowe. W związku z tym, niezależnie od tego, że w art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane nie wymienia się już z nazwy elektrowni wiatrowych, są one wymienione jako kategoria obiektu budowlanego w załączniku do ustawy (kategoria XXIX). Ponieważ taki obiekt nie spełnia ani cech budynku, ani obiektu małej architektury, na potrzeby podatku od nieruchomości winien być klasyfikowany jako budowla. Na taką budowlę, w myśl art. 2 pkt 1 ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 961) składają się zarówno części budowlane, jak i urządzenia techniczne. Skutkuje to, co jest zgodne z uzasadnieniem projektu do powyższej ustawy, ich opodatkowaniem od pełnej wartości, o której mowa a art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Nowa wyższa wartość elektrowni wiatrowej będzie stanowiła podstawę opodatkowania w podatku od nieruchomości od dnia 1 stycznia 2017 roku.

Reasumując od dnia 1 stycznia 2017 r. podatnicy podatku od nieruchomości należnego od elektrowni wiatrowych powinni zadeklarować do opodatkowania wartość wszystkich elementów, które składają się na tę budowlę w rozumieniu, jakie nadaje jej art. 2 pkt 1 ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych.Dokonane w lipcu roku 2016 zmiany prawne dotyczące elektrowni wiatrowych, skutkują zwiększeniem obciążeń z tytułu opodatkowania tego rodzaju obiektów. Wyższe opodatkowanie, które na mocy przepisu przejściowego, ma miejsce od początku 2017 roku, wynika nie ze zmian w prawie podatkowym, ale przepisach prawa budowlanego, do których odsyła ustawa o podatkach i opłatach lokalnych. Po nowelizacji obiektem budowlanym, w rozumieniu prawa budowlanego, jest budowla w postaci elektrowni wiatrowej, na którą składają się zarówno części budowlane jak i niebudowlane. Elementy składowe elektrowni nie zostały wprawdzie wskazane w przepisach prawa budowlanego, ale w tym zakresie należy pomocniczo stosować definicję tego rodzaju obiektów zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowej. Nie ma już podstaw prawnych, aby do podstawy opodatkowania nie wliczać wartości elementów elektrowni wiatrowej takich jak zespół gondoli czy wirnik wraz z zespołem łopat.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku (ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok), po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres Burmistrza Ciechanowca ul. Mickiewicza 1, 18 – 230 Ciechanowiec.

BURMISTRZ          
/-/                
Mirosław Reczko